چهل و دو سال پیش با اعلام نتایج کنکور من هق هق گریه میکردم که چرا باید رشته پرستاری قبول شده باشم.!؟
والان چهل و دو سال بعد با خودم میگم من چگونه قبول کردم این رشته درس بخونم و کار کنم و حتی بخش بیماران روانی را ببینم و در آنجا حضور یابم!؟
من کی باورم نیشد با شرایطی که نمی پسندم کنار بیایم.
الان از من با همه مقاومت هایم چی مونده؟چه چیزها که ندیدم،نشنیدم.
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می رود.
دیشب خیلی سخت به من گذشت.هرگاه بیدار شدم دیدم دماغم کیپ و تنفس از راه دهان بیچاره ام کرده.
جوانی کجایی؟
این روزها در حال تهیه وسایلی هستم تا خونه را تغییر اساسی بدم.
میخوام همه رنگ های خونه را به سبز و کرمی تغییر بدم.