شده اشتباهی بکنی؟
و نتیجه اشتباهت را ببینی؟
و کسی نباشه جز خودت ، که بخوای سرزنش اش کنی؟
من هم چنین اشتباهاتی کرده ام ؛ اما نه یک بار نه دو بار بلکه بارها .
میدونید ضرب المثلی داریم که میگه :" خر هم تو پل فقط پاش یه بار گیر میکنه؟ ".
ولی شما وقتی منو با بارها اشتباهات مشابه ببینی؛ به ذهنت می رسه که با خودت بگی:" صد رحمت به خر ".
نمی دونم این کشش چیه که منو بارها به سوی یک اشتباه،بله فقط همون یک اشتباه جذب میکنه !
بگو مگو برای سلامت من نامساعده.ولی بگو مگو می کنم ؛
حالا با کی؟
با همه
دوست ،آشنا، غریبه، همکار ،حتی تو دنیای وب .
قراره برای حفظ سلامتی همین قفس تن ،مراقبت کنم آرام باشم.ولی خودم تو سوراخ سنبه هایی سرک می کشم که واسم دردسر درست میکنه.
یکی نیست بگه فوضول(فضول)!هیجان خواه !در جستجوی محرک بودن برای تو بسه.
یکی نیست گوشمالی ام دهد.
از اول عمرم هم حرف گوش کن نبودم که نبودم .
بیچاره مادرم برام اصطلاح لجباز را به کار میبرد.
پدرم و مادرم عاشق بچه های نرمخو ،ملایم و آروم بودند ؛که چون این آرزوی شان را بر آورده نکردم گرفتاری هایی هم پیدا کردم(احتمالا عاق والدین شده ام).
حالا فکر می کنید چی شده؟
بعدا برایتان بیشتر توضیح میدم.
شاید دیدین تا همین حد گفتن روحیه ام را عوض کرده باشه.