زندگی را عاشقانه کنید

همسرانی که مدتی از شروع زندگی مشترکشان می‌گذرد، وقتی به گذشته نگاه می‌کنند یاد دورانی می‌افتند که عاشق یکدیگر بودند و هیچ چیز نمی‌توانست جلوی زندگی عاشقانه‌‌شان را بگیرد، اما مدتی بعد عشق از زندگی آنها رخت برمی‌بندد. آنها درگیر گرفتاری‌های روزمره می‌شوند و سرشان آنقدر شلوغ می‌شود که زندگی مشترک برایشان یکنواخت می‌شود و جذابیت خود را از دست می‌دهد. زمانی هم که تصمیم می‌گیرند به زندگی‌شان سر و سامانی بدهند و طراوت گذشته را به آن بازگردانند، سردرگم می‌شوند که از کجا باید شروع کنند. راستی زندگی عاشقانه چگونه است؟


زندگی عاشقانه چیست؟ زندگی عاشقانه در حفظ فضای احساسی اولین روزهای ازدواج خلاصه می‌شود. به عبارت دیگر، زندگی عاشقانه نوعی ارتباط صمیمی است که هر کس چیزی جز عشق برای دیگری نمی‌خواهد.

زندگی عاشقانه یک اتفاق نیست، بلکه یک ارتباط روزانه است. نباید به آن به عنوان نوعی پیش‌نوازی نگاه کرد، بلکه یک رابطه دوستانه است که هر روز بیش از پیش رشد می‌کند. این که از یکدیگر بپرسیم چگونه روز خود را سپری کردیم و سرگرمی‌مان چه بوده، پروژه‌ها چگونه پیش می‌روند و ... باید از زمانی که در کنار هم هستید لذت ببرید و تصور کنید نزد دوست‌داشتنی‌ترین کس خود هستید.

زندگی عاشقانه فرآیند پیوند دادن است. بسیاری از زوج‌ها معمولا سعی می‌کنند فضای عاطفی را با غافلگیر کردن طرف مقابل، مثلا با رفتن به یک رستوران فوق‌العاده یا برنامه‌ریزی برای یک مسافرت به زندگی خود بیاورند، اما زمانی که می‌بینند طرف مقابلشان چندان خوشحال نشده، ناراحت می‌شوند. این امر کاملا طبیعی است، چون ممکن است چیزهایی که برای شما جالب و سرگرم‌کننده هستند، برای همسرتان جذاب نباشد.

از آنجا که بیشتر افراد با روش‌های ذهن‌خوانی آشنا نیستند، بهتر است از همسر خود سوال کنید چه چیزی دوست دارد. فقط کافی است بگویید: «تو، زندگی عاشقانه را در چه چیزهایی می‌بینی؟ عقیده تو درباره یک تفریح فوق‌العاده چیست؟ برای مسافرات کدام شهر را انتخاب می‌کنی؟ اگر همسرتان اهل هنر است، می‌توانید او را به موزه یا نمایشگاه‌‌ ببرید. اگر همسرتان اهل فعالیت‌های خارج از خانه است، با هم به پارک بروید. علایق مشترک خود را پیدا کنید و روی آنها کار کنید.

او را غافلگیر کنید. پرسیدن علایق همسر و سپس عمل طبق گفته‌های او، به این معنا نیست که شما نمی‌‌توانید او را غافلگیر کنید. غافلگیری حتما نباید یک مسافرت باشد، می‌توانید یک یادداشت ساده اما غافلگیرکننده در کیفش قرار دهید، غذا یا سالاد مورد علاقه‌اش را درست کنید و او را به فیلمی که بتازگی اکران شده و او آرزوی دیدنش را دارد، ببرید.

همان‌طور که قبلا هم اشاره شد، زندگی عاشقانه یک اتفاق نیست. این نیست که شما آخر هفته بیرون بروید و همه چیز تمام شود. این امر نیازمند تلاش‌های مداوم است. البته اگر خلاق نباشید، شاید برایتان کمی مشکل باشد، پس باید راهی پیدا کنید که به شما کمک کند. بهتر است از سوال کردن از خود شروع کنید، سپس چند کتاب در مورد این موضوع بخرید.

توجه خود را روی یکدیگر معطوف کنید، نه روی این که وقتی با هم هستید، چه کار دیگری هم می‌توانید انجام دهید. می‌خواهید با هم به پارک بروید؟ پس لطفا تلفن همراه و کیفتان را با خود نبرید. می‌خواهید به همسرتان گل هدیه بدهید؟ آنقدر صبر نکنید که بخواهید کاری برای شما انجام دهد، بعد به او گل بدهید. کارهایی را که ممکن است توجه شما را مخدوش کنند، کنار بگذارید و از زمانی که در کنار هم هستید، نهایت استفاده را ببرید.

ایجاد فضای عاشقانه در زندگی زناشویی، چیزی نیست که یک شبه و بدون تلاش و کوشش به دست آید اما نتیجه نهایی ارزش تلاش کردن دارد. در زندگی مشترک، همیشه باید رفاقت و دوستی وجود داشته باشد. برنامه‌هایی بریزید که علایق هر دو نفر را تطمیع کند، با به کارگیری رموز عاشقانه کوچک، یکدیگر را غافلگیر کنید و زمانی که با یکدیگر هستید، تمام توجه خود را به هم معطوف کنید.

                                                                                               مترجم: رزیتا شاهر

چگونه به حرفای دیگران گوش کنیم؟

هنگام صحبت با فردی ُ

به او فرصت دهید تا بتواند نظریاتش را بگوید.

هیچ کلامی برزبان نیاورید مبادا رشته کلامش پاره شود.

 چشم از او برنگیرید ؛محو تماشایش بمانید.

 گاهی عکس العملی در چهره داشته باشید و توضیحی هم بخواهید؛ تا احساس کند سراپا گوش هستید و در لحظه حضور دارید و فکر چیز دیگری نیستید .

اینگونه او احساس میکند بهش احترام گذاشته اید و متقابلا برایش قابل احترام می شوید.

 طوری نشان دهید که انگار اولین بار است چنین حرفایی میشنوید و برایتان تازگی دارد و طوری احساس کند از شما آگاه تر است .

البته که فراموش نکنید در همه لحظات باید مراقب باشید این رفتارهایتان صادقانه و از روی حسن نیت و خلوص است نه ظاهر سازی .

شاید پیش بیاید لازم باشد اظهار نظر قاطعانه و صریح داشته باشید؛در این وقت  لازم است مودبانه و غیرمستقیم نظر خود را بگویید .طوری که او لازم ببیند تجدید نظر کند و صحبت خود را اصلاح کند؛به  تفکر واداشته شود و به خود رجوع کند و به روش خود؟، تغییراتی در طرز فکر خود ایجاد کند. طوری که هم شما و هم خود را به هدف گفتگو برساند .بدانید گوش شنوا داشتن هنرمندانه است و حوصله و صبوری می طلبد سرزنش کردن دیگران ،باعث رنجش خاطرشان میشود و دخالت تلقی میشود و دچار شک و تردید میشوند و آشفتگی روحی ببار می آورد.