ساعت سه دیروزرفتیم تالاراندیشه دانشکده
میرزابیگی معاون رئیس جمهور و سالمی رئیس برد پرستاری اومده بودند بگن ما برای پرستاران این کار ها را کرده ایم و اگه بخواین ادامه بدیم سیزدهم اسفند بیاین پای صندوق های رای نظام پرستاری.صدا از کسی در نیامد که ...من گفتم به عنوان پرستار تحقیق کنید ببینید چرا این جامعه پرستاری اصفهان به شما امید ندارند بر افروخته شدند گفتند نظام پرستاری تو ایران نود و سه هزار عضو داره که چهل و سه هزار نفرشون دست شون تو دستای ماست و هر روزبهم صبح به خیر میگیم و ترافیک داریم برای ارائه خدمات رفاهی.هیشکی به من نگفت تو هم مث ما بشین و سرت رو تکون بده و بگو تو درست میگی.
پری خانوم امروز اومد خونه مون را دسته گل کرد و دستمزدی گرفت و رفت .
دستش درد نکنه.
خودم و پری خانوم افتادیم به جون خونه و ازپلیدی و زشتی رهانیدیمش.
وای که چقدر این زن زحمتکش بود.
حرف میزد و کار میکرد ومیگفت:...
و من با خودم میاندیشیدیم طفلک چه شجاع با سختی های زندگیش مواجه میشه!
از پری خجالت میکشیدم که خونه منو خونه خودش میدونست و مهربانتر ازمن خونه مرتب میکرد.
من با اکراه کارهای خونه خودم را انجام میدادم و اون با علاقه.
میگفت خودمو خسته میکنم درعوض شغلم شرافتمدانه است
و من فکر میکردم این زن چقدر جدی و وظیفه شناس!.میگفت هشت ساله بوده پدر و مادرش مرده اند و عموش بزرگش کرده ولی حتی یه کلاس هم سواد نداره.ازعروسش که میگفت و از دخترش ،احساس میکردم زندگیشو دوست داره.