سالمند شدن و مشکلاتش

مادر بزرگ پسرام(مادر همسر)در سن 82 سالگی خود هنوز میتواند بدون عینک بخواند .گرچه برای راهفتن کمر راست نمی تواند بکند.خودش  ادعا میکند مادرش بسیار دوستش داشته و از خدا با اصرار میخواسته برایش نگهش دارد چرا که فرزندان قبلی اش از دستش می رفته.درسن 40 سالگی خودش مادر را از دست داده و الان چهل و چند سال است بی مادر زندگی میکند و این را به منزله پشتش خالی شدن بیان میکند.دوماه پیش باز برای چندمین بار قصد داشتند فتق شکمش را عمل جراحی کنند .فقط با گفتن اینکه احتمال داره به اغما بروی منصرفش کردند.میگویند نمی خواهد فرزندانش دچار دردسر نگه داری از یک فرد بیهوش شوند.هر زنی برای مراقبت از او به خانه اش می آید خیلی زود خسته می شود و قصد رفتن یا دریافت مزد بیشتر می کند.خلاصه که برای نگه داری از سالمندان باید جایی در نظر بگیریم مبادا بگوییم از نگه داشتن شان خسته شدیم.هر ماه یکبار من هم مسئول نگه داری از ایشان به مدت 15 ساعت روز جمعه می شوم.خودش میگوید مبادا منت بر سر من بگذاری که فرزندم مث دسته گل را در جوانی به خواستگاری ات آوردم و الان سی و سه  سال و اندی است زندگی ات را شیرین کرده.البته هر مادری در وصف پسرش چنین می گوید ولی واقعا من هم همانند هر پرستار دیگر مراقبت از او را یک وظیفه اخلاقی میدانم یا وظیفه پرستاری؟

پسرانم هر دو به او علاقه نشان می دهند و از اینکه مراقبتش کنم خرسندند.دیگر عروس خانوم ها هم بیشتر از دختر خانم ها مراقبت میکنند.البته کیفیت مراقبت ها را محک نمی زنند.

خدا را شکر جمع نوه ها در ایاام جشن های مذهبی در کنار ایشان جالب است.عکس تولد هشتاد و دوسالگی ایشان رو صفحه موبایل پسرم نشان می دهد از پدرش قدر شناس تر است.