میگه بنویس:
خودمم هم نمی دونم چرا گاهی اوقات اون قدر مهربون اجتماعی میشم و گاهی اوقات اینقدر بدبین و خشمگین.
آیا تو میدونی چر؟
تپل مپله ولخرجه اجتماعیه تو کار همه دخالت میکنه بذل و بخشش بی حد داره تند رانندگی میکنه گاهی شدیدا پرخاشگر میشه.ولی اینا سرشتش هست
گاهی علائم بیمار گونه پیدا میکنه
حاج خانم
پی بردن به حال و هوای شما - کار ساده ای است . فقط باید نچاق را کمی بالا و پائین رفت و مطالبی را که نوشته و یا انتخاب کرده ای خواند. به همین سادگی!..
قصدم ایراد و عیب گیری نیست - منظورم اشاره به یادداشت شماست که خودت را این قدر دم دمی قبول کرده ای.
---
شما اگر این آخر عمری - سعی کنی راه و روش فکری خودت را با حقایق آشکار و نه توهمات تکراری که بلای جان آدم ها ست نزدیک و دمخور کنی و اگر دست از بد ترین و زشت ترین عادت های آدمی که (تقلید) کورکورانه به بهانه ی شرع و شریعت هست برداری و باور هایت را با حقایق آشکار بسنجی و مطابقت بدی - هم خودت آرام میگیری و هم خدا را بیشتر و بهتر شناخته ای و هم دنباله روی یک مشت بی .. و بی .. که آبروی دین و مذهب را برده اند- نخواهی بود....
آنچه تو از آنها مستقیم و غیر مستقیم تمجید میکنی و برایشان همیشه سینه زده ای - تارهای خرافی تنیده ای بر پیکر عقل و شعور آدمی است.
اینها را دوستانه گفتم.
فصل سفر هست و حتما در سفرین.... خوش بگذرد
سلام دوست خوب.همین جاهام زیر سایه شما اما انشا الله کسانی که سفر رفته اند بهشان خوش بگذرد
درود به رضوان عزیز
چون مدتی نبودین - گفتم شاید درسفرید... البته اگر فصل زیارت سنگ سیاه بود و ریختن پول به جیب عرب های سعودی - میگفتم مکه مشرف شدین . بهر حال خوشحالم که خوب و سلامتین و بخصوص بعد از اقلا ده - دوازده سال که گه گاه می گفتیم و می نوشتیم - شما به یکی از (ناله) های من! جواز صدور دادین! .
یادمان باشد که من اگر دراین مدت نظری دادم و پاسخی را اشاره کردم - مورد خطابم شما بودین و انعکاس یا سانسور آن در نچاق برایم فرقی نمی کرد و نمی کند - اما همواره براین نظر تاکید دارم که نظریه ها همواره (نظر ) هستند و تائید آن (نظر) از سوی دارنده وبلاگ( طرف مقابل) مفهوم با معنائی ندارد - اما انعکاس یا سانسور آن میتواند از اختیارات صاحب وبلاگ باشد.
که بهر حال شما ازاین اختیار ، همچنان با عبارت ( پس از تائید!) استفاده می کنین!..
بگذریم - اشاره به سفر کرده بودین و اظهار لطف که سفر خوش بگذرد...... بد نیست بدانین که از سفر من چیزی حدود 35 سال میگذرد ..... روزی که بار سفر بستم هرگز تصور نمیکردم که وضعیت زادگاهم به شکلی درآید که جوانانش دسته دسته از راه کوه و دریا و دشت و بیابان پا به فرار بگذارند تا شاید در سرزمین های بیگانه آنچه را که نامش را در میدان شهیاد تهران گذاشته اند ببینند و با آن زندگی کنند ...
بهر حال می بینید که بعد از 35 سال دوری از زادگاه - صفا و صمیمت و خصلت و خوی ایرانیت را حفظ کرده ام و سالهاست با شما که از مخالفین آزادی های غرب هستین در قالب یک دوست مجازی ماندگار بوده ام .... بنظر شما اشاره باین نکته قابل تحسین نیست ؟.....
یاد رمضانی افتادم و ایران بحثش ... در روزگار خودش جالب بود!