داشتن الگوی ذهنی که فریب تان می دهد

نیمه شب است و صدای بلند رادیو را از آپارتمان پائینی می شنوید.

هفته گذشته پیرمردی که در آن منزل سکنی داشت دار فانی را وداع گفت و شما نگران همسایه جدیدی که جایگزین او می شد بودید. هیچ اطلاعی نداشتید که چه کسی ممکن است جای او همسایه شما شود، و بعد هم داستان های بدی از دوستان خود شنیدید. در یک مجموعه آپارتمان مسکونی، حضور همسایه های نامناسب می‌تواند زندگی را تلخ نماید. اکنون بدترین نگرانی های شما به حقیقت پیوسته است. در نیمه شب تصمیم می گیرد که اندکی دیگر صبر کنید. حتی اگر همسایه جدید فرد نامناسبی باشد، ترجیح می دهید اولین دیدارتان تبدیل به یک درگیری نشود. ساعت 1 بامداد رادیو هنوز با صدای بلند کار می کند. مگر چه میهمانی دارند؟ شما هم باید فردا صبح سر کار بروید. این چه فرد نادانی است؟ بالاخره به طبقه پائین می روید تا با این نادان در مورد رعایت حال دیگران صحبت کنید. به شدت به در ضربه می زنید و در باز می شود. تعجب می کنید چون منزل خالی است و هیچ وسیله ای هم در آن دیده نمی شود. نشانه ای هم از حضور همسایه جدید نمی بینید. وارد منزل می شوید. در اتاق پشتی چند قوطی رنگ و پارچه رنگی می بینید. یک رادیو به پریز اتاق متصل است.

اصلا همسایه ای در کار نبود، بلکه فقط یک رنگرز بی مبالات رادیو را خاموش نکرده است. همسایه جدید هنوز وارد آپارتمان هم نشده است. آن همسایه نادانی که بر اساس صدا برای خود خلق کردید اصلا وجود خارجی نداشته بلکه عصبانیت و دیگر احساسات شما خیلی واقعی وجود داشته اند. آرامش یافتن و خوابیدن باز هم برای شما مشکل است چون هنوز نسبت به این همسایه خیالی عصبانی هستید، فردی که تنها در ذهن شما وجود داشته است. شما این فرد شیطانی را خلق کردید تا دلیلی برای بلند بودن صدای رادیو داشته باشید، شاید اگر به آنجا رجوع نمی کردید تا چند روز بعد هم این قضیه ادامه می یافت.