دیگه تبلیغات چی ها بوق و کرنا را غلاف کردند.دیگه مردم توجیه شدند به کی رای میشه داد.حالا فرداست که همه شناسنامه به دست میرن کنار صندوق های رای تا نمایندگان مجلسی را انتخاب کنند که ادعا میکنند قانون گذار مملکتند.
ما که صاحب نظر نیستیم تا بگیم به کی رای بدین.اگر هم بودیم نمی گفتیم مبادا گناه اشتباهات مجلسیان گریبانگیر ما بشه.ولی عده ای رای نمیدن به دلیل اینکه اگر خودشون کاندید بودند دیگران را نمی تونستند متقاعد کنند به خودشان رای دهند.عده ای هم رای نمیدن چون خودشان صلاحیت شون تایید نمی شد اگه کاندیدا می شدند.من اگر رای ندهم علت های چندی داره که ننوشتن اش بهتر از نوشتن اش است.ولی علل اش هم کاملا شخصی و تنگ نظرانه است .اصلا هم سیاسی کاری نیست چون اصولا من از سیاست سر در نمیارم.ولیکن چه قشقرقی کرده اند این کاندیدا های شهر ما.و چه عقل و داد و انصاف را از آن خود دانسته اند.واویلا
بعدا نوشت
فردا که تو ایران صندوقای رای تو مکان های خاص گذاشته میشه و ناظر هایی بر صندوقا گمارده میشه تو هم رای میدی؟
جواب لازم نیست بدی.فقط به خودت رجوع کن.بهتره شرکت کنی؟یا نکنی؟
دنیا معطل من و تو نمی مونه.ما باشیم یا نباشیم به کار خودش ادامه میده.یه نظر و یه رای من و تو هم آسمون رو به زمین نمی چسبونه.هر چند تو قرآن مون آیه نازل شده باشه که لا یغیر بقوم حتی یغیرو ما بانفسهم
یه تعداد دوستای قدیم من زنگ میزنن رضوان رای میدی؟به کی؟چرا؟
اینکه من و تو رای بدیم یا ندیم و به عمرو یا زید فرقی نمیکنه.من میخوام از تو بپرسم واقعا ادارات و دوایر دولتی نیشسته اند که من و تو واو و آنها رای دهند تا ...؟
نه بابا یه میتینگ بیشتر نیست.تغییر هم ایجاد شه در دراز مدته و بطئی الاثر.حالا اینکه من خودم را ملزم کنم که...یا...چندان فرق هم نمی کنه.اما
اما اگر رای داده شود...میشه و اگر رای داده نشود...
بعضی از دوستان اینم مث برنامه های تفریحی دیگه شونه که به اتفاق هم...
بعضی ها اینم جزء دیگر مقاومت های بی دلیل شونه
بعضی ها که اصولا راجع به این موضوعات نه فکر میکنند نه حرف می زنن.
بعضی ها که مث ماشین میمونند
اما
اما من و اطرافیانم چی؟
من؟
یه رازه
نمیگم
نمیخوام راجع بهش چیزی بنویسم
اما
اما خنده ام میگیره از آدمایی که...
وگریه ام میگیره از آدمایی که...
اینکه تو جا خالی ها چی بذارم تا دیگران از خماری دربیان کار من نیست
من فقط میخوام راجع به این موضوع هم با هم فکر کنیم
حتی اگر با هم حرف نمی زنیم
دیشب،نه پریشب با پسر زیبای داداش دو تایی رفتیم کنار زاینده رود.آب جریان ضعیفی داشت.پرنده ها(مرغ های آبی)که واقعا نمی دونم چگونه اینجا اومده اند دور سرمان پرواز میکردند.و بعضی ها براشون پفک پرتاب میکردند اونا هم رو هوا شکار پفک میکردند.پسر برادر را تشویق کردم با موبایل ازشون فیلم بگیره.بگذریم که این پسر چندان تمایلی نشان نمی داد و دیدش به این شگفتیها مث دید من نبود
تظاهر کردم که لحظات خوبی با هم داشتیم و به خونه بازگشتم ولی کاش کسی بود که همانند من حظ بصر میبرد وقتی با هم به تماشا میرفتیم.این ایراد یا از من یا از دیگرانه که اطراف منند