خانمی 43 ساله در سن سی سالگی دارای فرزند دختری شده که الان سیزده سال تمام دارد.
خودش پس از هشت ماهه شدن فرزندش مبتلا به ام اس شده
و دچار مشکل حرکتی گردیده است.در تمام سال هایی که مشکل ام اس داشته است مستاصل بوده و گریه میکرده...
در تهیه غذا ناتوان است.
در حسن سلوک با فرزندان و خانواده همسر ناتوانی دارد.
در مراقبت از فرزند (تغذیه او)،آموزش آداب زندگی آشکارا ناتوانی نشان میدهد.
همواره با همسرش کلنجار میرود.
بعضی پزشکان معتقدند این خانم به دلیل سوءتغذیه ناشی از فقر مالی همسر دچار مشکل شده است.
عده ای او را بی ادب و بدون تربیت تلقی میکنند.
بعضیآسیب های عضو مغز را درعدم سازگاری با زندگی موثر می دانند .
بعضی ناتوانی او را در رقابت با زنان جوان و سالم موثر در ناتوانی اش میدانند.
بعضی هیجان غم را باعث مشکلاتش میدانند
.
بعضی نداشتن انگیزه بهبود را به دلیل نومیدی موثر تر میدانند.
بعضی تفاوت های افراد را موثر میدانند.
بعضی مکانیسم دفاعی فرافکنی را.
این خانم اگر در حضور شما قرار بگیرد چه سوآلاتی از او می پرسید؟تا پی به مشکل او ببرید؟
( بنا را بر این بگذارید که میتواند با شما ارتباط برقرار کند و به سوآلات تان به خوبی پاسخ دهد.).
او گریه میکند.آیا این نشانه مکانیسم دفاع روانی است؟کدام مکانیسم؟
رفتار پرخاشگرانه او ناشی از چه است؟
شخصیت قبل از بیماری او...
این خانم جیغ میکشد . دخترش را گاز میگیرد.
همسرش را در خواب میسوزاند.
به موبایل شوهرش زنگ میزند.او را چک میکند که کجاست.و اگر نتواند او را بیابد به پدرش زنگ میزند که همسرم ازدواج مجدد کرده است.
در خانه شوهر دچار مشکلات فراوان تر هم شده.این ناتوانی ها باعث نشده او ازبعضی رفتار ها اجتناب کند.
گاهی اوقات به همسرش اجازه تجدید فراش میدهد و بعضی اوقات پشیمان شده حرف خود را پس میگیرد.
شما به عنوان مسئول تغذیه بیمارستان چه سفارش هایی برای این خانواده دارید؟
شخصیت او را چگونه ارزیابی میکنید؟
ناکامی های او را بشمارید
تعارض های اوکدام است؟
مکانیسم های دفاعی مورد استفاده او کدام هاست؟
او در برابر مشکل خود جیغ میکشد و گریه میکند اشکال کار در کجاست؟
یادگیری او را مورد بحث قرار دهید.
ببخشید شما دکتر چی هستین؟ کجا مشغول به کار هستین؟ با تشکر
خانم مربی محترم و پرستار مهربان
مطالبی که درباره اخلاق و رفتار خانمهای بنظرم (بیمار) انتخاب می کنید و می نویسید ، البته برای اکثر بانوان جوان مفید و پر فایده هست - اما میخواستم توصیه کنم که دراین انتخاب و دراین راهنمائی ها ، یادی هم از پیران روزگار کنید - آنها نیز در دایره زندگی (بخصوص موقعی که تنها میشوند) بسیار دل تنگ هستند و حتما قصه های آموزنده ای برای جوانان دارند.....
بد نیست تا با آن شیوه و شگرف پرستاری تان ، دستی نیز بر دل های پیر دردمند بگذارید و از آنان نیز به شکلی که حتما کارشناسانه و علمی باشد - یاد کنید
مرسی خانم - امضاء : تلخک از ابناء زردک و قندک !
من اگر جای شما بودم - وقتی توصیه ای را که درباره (پیران) شده است - میخواندم - بلافاصله با حروف درشت مراتب تشکر و سپاسم را اعلام و قول میدادم که با مراجعه به خانه های سالمندان - یادی نیز ازاین سالخوردگان فراموش شده - میکردم...