رفتیم خانه سالمندان

قرار شد بچه ها نظر بدن

رحیم فش : شاید خیلی عجیب بود! اما فهمیدم واسه پیدا کردن شور زندگی یه هم چین جاهایی  هم میشه رفت ته یه راهرو ، توی اتاق یکی التماست میکنه که پیشش بنشینی و بدون اینکه هیچی بگی قربون صدقه ات میره .! شاید بشه نوه اش باشی یا شایدم دخترش.مهم اینه که با حرف زدنش آرومت میکنه !حس می کنی خیلی خوش بختی که جای اون نیستی اما بعدش پشیمون میشی دلت می سوزه اما

به آخر و عاقبت خودت که فکر می کنی دلت به حال خودتم می سوزه و دعا می کنی که بچه هات ازت سیر نشن ولی گاهی یه نفر هم پیدا میشه که واسه  نوه هاش دعا میکنه و اصلا احساس بدی نداره کاش حداقل مث اینا بشیم