ای دل از حانه درآ  از  گل  و  گلـــخانه  بگو

                               درد خود را تو  رها ، از دُر  و  دردانه  بگو

کنج خلوت منشین دور شو  از فکر  و خیال

                                عاقـــلان  را  تو  رها ، از  دل و دیوانه  بگو

گرچه  دوری ز  دیار  و  غم  غـــــربت  داری

                                درد غربت  تو رها ، از سر  و  سامانه بگو

رو  سوی  میکـــــده  کن  باز  بزن  جام  دگر

                                قهر ساقی تو رها ، از می  و  پیمانه بگو

چند  گویی که به زنجیر ی  از  آن  موی  سیه 

                                طره  مو  تو رها ، از شکن  و  شانه  بگو

طالع  و  بخت  چنین  کرد  و  چنان ما را  بس

                                 فال  خود را  تو  رها ،‌ از کف وجانانه  بگو

حسرت سوختن شمع ندارد ثمری دست بدار

                                 شمع سوزان تو رها ،‌ از گل و پروانه بگو

غزل  نغــــز  خریدار  ندارد  سوی  بازار  مرو

                                  شعر چون دانه رها ، از که و کهدانه بگو

گیسوی چنگ  تو  بگسل بزن آن ساز  کذا

                                  پرده و گوشه رها ، از نی و همبانه بگو

رونق  شعر  کهـن  مُرد تو  همچون  دگران

                                  سبک  خود  را تو رها ، از ...............

امیرحسین امیریان