روز اول ذی الحجه

امسال سالروزازدواج حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در دانشکده ما جشن بود.

از همه دانشکده های علوم پزشکی مراجع داشتیم

سالن جای سوزن انداختن نبود.

بین بچه ها شایع است؛بحث شیرین ازدواج؛.

حاج آقا داوودی نژاد برای بچه ها کلیپ تصویری آورده بود و سخن می راند .

دانشجو ها با سوت و دست بی وقفه همراهی اش میکردند او که وبلاگیست هم هست با لحنی از ازدواج و خواستگاری برای بچه ها میگفت که اونا بفهمند اول یک روان شناس اسلامی است بعد یک روحانی.

جمعیت دخترا دو برابر جمعیت پسرا بود.

حاج آقا اشاراتی داشتند به دغدغه های جوانان در بحث ازدواج های خواسته.

مبادا فردای زندگی به بهانه ای که چون نمی خواستم خیانت کردم .

مامان ۷۵ ساله ام را برده بودم تو سالن سخنرانی .

فکر کرده بودم فقط به صرف شیرینی و شربت است بعد دیدم نه بابا به امید سفر زیارتی و قرعه کشی و شنیدن صحبت هادعوتند و فقطدانشجو ها هستند و من اشتباهی اونجا حضور دارم.مادرم میگفت نگا نگا نگا(منظورشان نگاه کن آ آ آ)برای دخترای این دور و زمونه چه چیزا میگن.پس ما چی؟یازده سالگی شوهرمان دادند به یه مرد بیست ویکساله و ازما نپرسیدند نظر خودت پس چی؟

گفتم و شما هم خودتان میخواستین منو چهارده ساله شوهر بدین و نظر خودم را نپرسیدین و من چه رنجی بردم تا بخوام حالی تان کنم آمادگی ازدواج را ندارم.

گفتن خب البته خوبی هایی هم داشت دخترا در به در دنبال جفت مناسب نمی گشتند و موها را رنگ دندونا کنند.

گفتم من نفهمیدم پس شما خودتان گلایه میکنید خودتان هم جواب خودتان را میدین؟

گفتند خیلی دلم میخواد مشکل جوونا حل بشه و من شادیشون را ببینم.

نیمه دوم آبان و تجربه ای جالب

دومین گروه از دانشجویان امسالی بخش را به پایان رساندند .

تجربه خوبی بود.

دانشجوی کارشناسی ارشد روان پرستاری با هشت نفر دانشجوی کارشناس مستقیما در ارتباط بود و من نظارت دورادور به همه شان داشتم .

نه تنها خسته کننده نبود جالب هم بود.

راهنمایی و هدایت برایشان کافی بود .

ازقدرشناسی شان حظ کردم