معلمی از جنس نور

دیروز قرار بود در بیمارستان نور اصفهان به بیماران روانی آموزش بدم

چگونه با بیماری خود کنار بیان

قبول کنند این علامت های بیماری نمیتونه اونا را مستحق آزار دیدن کنه

و با دارو های تیم  روان پزشکی محو میشه و باید دارو ها را بخورند و با توصیه عمه و خاله و دوست رفیق کنار ش نذارن و ... و...

خلاصه از همون ساعت هشت صبح شروع کردم بیماران دو قطبی را جمع کردن و توضیح دادن.

تا ظهر کلی احساس خوب پیدا کرده بودم و ...

ظهر طبق معمول همیشه با اتوبوس راهی دانشگاه شدم.

تو ایستگاه یه خانمی پیر را دیدم که میگفت متولد 1316 است و معلم بوده و اسمش خانوم پریدخت زرقونی است.

ازش سراغ معلم ادبیات دبیرستانم را گرفتم که به همین نام بود

گفت دختر عمه امه و الان تهرانه و ممکنه بیاد اصفهان

گفت او از من ده سال بزرگتره و ...

خلاصه طبق معمول ما خانوما شماره تلفن خودش و ایشان را گرفتم و از شادی پر در آوردم.

این معلم ادبیات برای من خیلی جالب بود .تقریبا همسن پدرم بود

و وقتی منو برای نام نویسی بردند دبیرستان از معدل من خوشش آمد و دست نوازش رو سرم کشید و در سه سال سیکل اول دبیرستان همواره مورد مهر و محبت خود قرار داد.

آرزو داشتم ازش خبری می داشتم.

حالا که ازش شماره تلفن دارم حتما به دیدنش می رم.

لطف و محبتی که او و امثال او معلم های مهربان نسبت به من کرده اند تغییرات مطلوب شخصیتی در من ایجاد کرده.کاش بتوانم ببینمش.

راستی زرقان فارس کجای فارس است؟