فرض کن یه صفحه سفید میذارن جلویت و میگن بنویس
تو فکر میکنی چی بنویسم؟
در اندیشه ای که چه بنویسم برایت حدودی هم تعیین می کنند
که این را میتونی
این را نمی تونی
این جریمه داره
این جایزه داره
این تبعات داره
این تبصره میخواد
این مقدمه چینی میخواد
این موخره هم میخواد
این...
خب می بینی تنها با حفظ شرایط خاص باید بنویسی
چه حالی پیدا می کنی؟
کوتاه میایی؟
منصرف میشی؟
دنبال راه حل میگردی؟
دلت را به دریا می زنی؟
گوشه ای از آنچه فکر می کنی را می نویسی؟
در لفافه می نویسی؟
صراحتا حرفاتو می نویسی؟
با ملاحظه می شوی؟
سانسور می کنی
منتظر میشی سانسورت کنند؟
خب باید یه جوری بنویسی دیگه
مگه نه؟
دچار فلج ذهنی میشی
باید به در بیایی
باید بنویسی
به کدام روش؟
چگونه؟
ولی باید بنویسی
یه چیز را بدان و آگاه باش
اگر چتر باز باشی
معطلت نمی مونند میگن پرش
نپریدی
پرتت می کند از ...بیرون
دیگه تویی و هوا و. یه چتر
خود دانی
و اینگونه بود که شازاده کوچولو نوشته شد
آدم هرقدر معتقد تر و خوش باور تر باشه ، باید بتونه آنچه رو که برایش جنبه سئوال داره - مطرح بکنه و مطالعه داشته باشه و نظرات اهل نظر را بخواد و در رسیدن به مطلوب خودش پیش بره ..
این کار میتونه آدم رو روشن تر و پخته تر و آگاه تر بکنه
تمام بدبختی های ما ( اونا که اهل تقلید و نه تحقیق هستن) همین ( پنهانکاری هائی هست که داریم در جای جای جامعه بهم ریخته مان - می بینیم..)..
موفق باشی
ــــــــــــــــــ