کوه صفه

رفتم کوه صفه اصفهان.ساعت هشت صبح جمعه.باورم نمی شد اینهمه سال از رفتن به بالای کوه اجتناب کرده باشموکوه شلوغ بود.جای سوزن انداختن تو پارکینگش نبود.بعضی ها با تله کابین می آمدند بالای کوه.فکر خوبیه سوار شدن بر تله کابین.من هر وقت پیش پای خود را نگاه میکردم و جلو می رفتم راحت بودم فقط به نفس نفس می افتادم ولی هر گاه از کنار راه کوهستانی به پایین نگاه میکردم قلبم از شدت ترس باز می ایستاد من بودم و مهتاب و مرجان و مامان شون.از لطف دوست عزیزم متشکرم که مرا دارد به زندگی باز می گرداند.به قدری خوشم آمده بود که می گفتم برنامه بریزم هر روز حتی تنهایی بروم کوه.حتی اگر تا چشمه هم برسم کافیه.خاچیک جایی بود که جوونا نشسته بودند گیتار می زدند.می رفتی اونجا احساس غربت میکردی.ظاهر هیشکدام شان شبیه ما نبود انگار از کره دیگری آمده بودند ما تا ایستگاه تله کابین بالا رفتیم .