انشایت را بخوان

کلاس نهم بودم سال پنجاه و دو بود

معلم انشا خانم اخوان حریری به من گفت انشایت را بخوان

کوتاه نوشته بودم.

ولی موجز بود

هفته بعد خیالم راحت بود که نوبت من نخواهد رسید.چون بقیه بچه های کلاس انشای هاشان را نخوانده بوند

پس انشا موضوع جدید را ننوشتم

و با خودم گفتم این هفته منو صدا نمی زنه

قصور ورزیده بودم

خانم اخوان حریری وارد کلاس شدند

نماینده گفت برپا

بپاخاستیم

و بنا به اجازه معلم انشا بر جا نشستیم

چشم تان روز بد نبینه

خانم اخوان حریری صدا زدند ...

و من که انشایی ننوشته بودم از شدت وحشت یخ زدم

بدون فوت وقت دفتر شهلا محقق بغل دستی ام را برداشتم و رفتم سر کلاس انشا خواندم

اما

وای به زمانی که خانم اخوان حریری شهلا محقق را هم صدا زد

و او گفت که انشای من همان بود که ایشان خواند

آخه بابا چرا هر هفته من باید انشا میخواندم

نماینده مامور شد تا دفتر مدرسه منو بدرقه کنه

تا مدیر برای چنین رفتار من تنبیهی در نظر بگیرد

الهی خدا خیر دهد ناظم مدرسه را که مرا به کناری کشید و ازم تعهد گرفت دیگه تکرار نکنم

و برگردم سر کلاس

ایشان قول دادند از خانم اخوان حریری بابت این کار من عذر خواهی خواهند کرد و واسطه خیر خواهند شد

سالها از سال پنجاه و دو گذشته

ولی من هر روز یک انشا مینویسم

تا محبت خانم فخری زرقونی ناظم مدرسه را تلافی کرده باشم

آخه انشا نوشتن برام سخت بود

هنوزم سخته

خدایا چگونه میتوان یک انشا نوشت؟!