روز پنج شنبه به بیمارستان فارابی خبر دادیم ما داریم میاییم(من و ده نفر دانشجو).
وفرصتی برای شما فراهم است که خانواده های بیماران را دعوت کنید بیاییند جلسه آموزش خانواده.
خانم کوهیان مسول مددکاری بیمارستان به اتفاق خانم فولادی از خانواده های بیماران بستری دعوت بعمل آوردند که بیایند.
ساعت نه صبح روز دوشنبه بهنگام مصاحبه با بیماران بستری در بخش نور بیمارستان فارابی به اتفاق دو نفر دانشجوی پرستاری به دفتر مددکارپیج شدیم.خانواده های مستاصل بیماران آمده بودند و خواهان برگزاری هر چه زودتر جلسه آموزشی.
ده نفر دانشجو(پنج نفر از بخش زنان و پنج نفر از بخش مردان)را آماده حضور درین کلاس کردیم.
ده نفر خانم هم که دارای همسر بیمار بودند حضور بهم رساندند.
جلسه شروع شد و هر کدام از همسر ها بیان میکرد
از کی با بیماری همسرش آشنا شده.
چگونه پیش بینی میکند که بیماری اش عود کرده.
چه عواملی موثر بر شدت(وخامت)حال بیمار می باشد.
و چه راه کارهایی را برای حل مشکل خود می داند.
سوآل برای دانشجویان پیش آمده بود که
چرا خانم با وجودی که متوجه شده همسرش بیمار روانی است از او جدا نشده.؟!
چرا تحمل کرده و در زندگی مانده و ادامه داده تا تعداد فرزندان معیوب چنین پدران بیشتر شود؟!
جلسه پر از گفتگو شده بود
همه سوآل داشتند
همه جواب میخواستند
و بعضی ها مسکن قوی می طلبیدند.
قرار بر این شد طی سه جلسه
علائم بیماری را معرفی کنیم
درمان ها را بر شماریم
و راه های تعامل با بیماران را به اتفاق بررسی کنیم.
دانشجویان از جلسه راضی بیرون آمدند
و همسران دل شکسته راضی تر
این برآورد خود من بود
تا جواب دانشجویان از زبان خودشان
و جواب همسران هم از زبان خودشان اینجا آورده شود
منتظرتان نمی گذاریم
زود بر میگردیم