روی یه برگه نوشته بود م "فریاد ازین بیداد!"
دست به دست شده بود و از هم پرسیده بودند "کدام بیداد"بعد خودشان پاسخ داده بودند "اصولا این هذیان دادخواهی داره.چپ و راست احساس میکنه در حقش ظلم شده"یا "کسی بهش اجحاف کرده"
تا به گوشم رسید که بله شما که چنین نوشته بودی ما غیبتت را کردیم و چنین سخنانی درباره ات گفتیم.
گفتم خب بر مسند قضاوت نشستن شیرینی خاصی دارد .ولی بذار خیال تان را مطمئن کنم من داشتم خطم را با این رنگ خودکار آزمون میکردم.
گفتند خب برای نوشتن یه پاره خط آدم گزینه های متعدد دیگری هم میتواند داشته باشد .حالا چرا این؟
گفتم بد هم نمی گویید .اینم حرفیه.
شوهر خانم بیمار بخش مون(بخش روان پزشکی)به همسرش حرفی زده بود که باعث رنجش اش شده بود.دانشجویان تحت سرپرستی من در بخش میگن خانوم شک نکنید اگر شوهر ما هم چنین حرفی به ما بزنه بر آشفته میشیم.به دانشجو ها میگم خودتان را جای بیمار نذارید .شما با اونا متفاوتید و چیزی که او را میرنجاند لزوما باعث رنجش شما نمیشه.میگن چه حرفیه؟ما آدمیم او هم آدمه.
میگم ولی او در فضایی متفاوت از شما رشد یافته والدینی با طرز تربیت متفاوت از والدین شما پرورش اش داده اند.به اندازه شما احترام و محبت ندیده.قیاس هاش مث قیاس های شما نیست.
پیش داوری میکنند میگن شما فکر میکنید این بیمار از یه سیاره دیگه اومده؟شوهرش مقصره.او باعث شده ایشون بیمار بشه و از خونه گرم و آسوده خود آواره بشه و اینجا سکنا گزینی کنه .قسم به ...و...که اگر شوهر ما بخواد چنین بلایی سر ما بیاره ما پیش دستی میکنیم و کاری میکنیم که چنین بلا سر خودش بیاد.
هنوز پس از سالها نتوانسته ام به دانشجویان تفهیم کنم بیمار روانی شدن به چند عامل بستگی دارد و یه عامل تنها،باعث بیماری نمیشه.