روزای     اولی که  سعی کردم وبلاگ نویسی کنم فکر کردم هر گاه از موضوعی دلم بگیره میشه بنویسم.کم کم متوجه شدم به دلایل متعدد نمیتوانم گلایه مند بنویسم.سعی کردم مستقیما حرفامو نزنم و در قالبی دیگر از گلایه هایی که دارم پرده بردارم.مدتی هم سعی کردم ولی این روش را هم نشد بکار بگیرم.تا اینکه نوشتن در اینجا را هم مثل همه نوع نوشتن های دیگه کنار گذاشتم .حالا در حالی که مدت ده سال از نوشتنم تو اینترنت میگذرد متوجه  نومیدی و خاموشی خود شده ام.کاش شعر سرودن را آزموده بودم یا نقاشی کشیدن را