از علائم بیماران افسرده نومیدی است .این افراد در معرض خطر خودکشی هستند.بیمارا افسرده نمی تواند اوضاع زندگی خود را به درستی برآورد کند احساس ارزشمندی نمی کند احتمال میدهند به خاطر فید بک های منفی است که دریافت کرده به رخ او کشیده نشده چقدر موفق بوده و چه تلاش هایی که انجام داده ثمر داده است اعتماد به نفسش پایین آمده دست از دفاع برداشته و قبول شکست کرده تسلیم شده و آب از سرش گذشته حرکتی به خود نداده احساس بی پناهی و تنهایی کرده و برای غلبه بر این حالت تقلا نکرده یا از تقلا و تلاش خسته شده یا کم آورده از پتانسیل های خود بهره برداری نکرده و اجازه داده تفهیمش کنند تلاش بی ثمر است و حریف نمی شود. او برای تنهایی خود برنامه ندارد پذیرفته که خو کردن به تنهایی ارجح است از حضور بین انسان هایی که...احساس خود را بیان نکرده فریاد نزده از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست خشم خود را با چرخش عقربه به سوی خود سازمان داده افکار خود کشی خود کم بینی به سراغش آمده شکست ها در نظرش بزرگتر از موفقیت ها خودنمایی کرده سرزنش خود را در حمایت از دشمن غدار و بی رحم انجام داده و توان خود را تقلیل داده بدبینی و منفی بافی شده اشتغال ذهنی اش نیمه خالی لیوان دیدن رسمش شده و...
عجب مطلب قشنگی درین باره
سلام رضوان خانم...حالتون چطوره...ما از دوستان خیلی خیلی قدیمی وبلاگی هستیم...خوشحالم که هنوز هم هستی...هنوز هم در سنگر مقدس بیمارستان مشغولید خانوم؟
شما از اولین دوستان وبلاگ نویسی من بودید....هر چند که ما به نفع شما جوانتر ها عقب کشیدیم ولی این دلیل نمیشه که دوستان قدیمی رو فراموش کنیم....
هر جا هستید سالم و در پناه حق
تا اونجا که من یادم هست وبلاگتون ایستگاه ایست و بازرسی نداشت...امیدوارم که مورد تایید واقع بشم.....مراقب بیمارها باشید.
درورد خاله جان
نمیدونم چی بگم وقتی تو جامعه ای که هیچی رعایت نمیشه.
خودم خجالت میکشم بگم ایرانیم و مسلمان وقتی مبینم که تو یه روز بارانی به جای کمک به هموطن دنبال فرصت طلبی برای کسب درآمد بیشتر هستیم.
چند شب پیش یکی از بچه ها ویدئویی برام فرستاد که دانشجوهای این سرزمین رو مثل گوسفند رو زمین می کشیدند و روی همدیگه تلنبار کرده بودند. نمیدونستم چی بگم.
باور کن اگه میخوام از ایران برم میخوام دیگه شاهد این رفتارها نباشم باور میکنی که ماها تو جوونی پیر شدیم و غصه میخوریم.
نیمخوام سیاسی برخورد کنم اما انگار انسانیت در این سرزمین مرده است و کسی برای انسان بودن ارزشی قائل نیست.
میتونم حال شما رو درک کنم بهرحال شما برای این مردم زحمت میکشید و حداقل انتظاری که دارید اینه که فضای لازم را برای آگاهی دهی به مردم را داشته باشید. اما از این فضای ساده هم برای شما دریغ میکنند.
سخته. واقعا سخته
خواهشا این پیامم پیش شما خصوصی بمونه.
بعضی حرفها خیلی عجیب روی من تاثیر می گذارند. تا مدتها گاه و بیگاه یادم می آیند و مدام به من تلنگر می زنند. مثل زلزله های ده ریشتری هستند که اساس تفکرات قبلی آدم رو به هم می ریزند و به خود پیشین ات شک می کنی.