جمعه سوم ماه رمضان هم به خیر گذشت .تشنگی و گرسنگی دمار از روزگارم در آورده هی فکر میکنم عجب اراده ای داره کسی که اعتصاب غذا میکنه .اذان مغرب که میشه یادم میاد روز قیامت را که گرسنه ام و تشنه و نه آبی می یابم نه غذایی با التماس از خدا میخوام در آن روز رحم آورد بر من .بیادم میاد گرسنه های دور و برم را هر روز که با بی رحمی از کنارشان عبور می کنم.سیل زدگان مردم غزه زلزله زدگان کودکان بی سر پرست .اون وقت ماها خیلی زود بعد چندین ساعت سدجوع می کنیم و گرسنگی و تشنگی اونا پایانی نداره.کاش فکر نکرده باشم عبادت کرده ام.هر شب بر سر خوان نعمت یکی از فامیل تا توی چشامون می بلعیم به طوریکه سنگین می شویم و چه آداب بریز بپاش و بخور بخوری بر پاست از خودم و آداب غلط افطاری دادن فامیل مون بدم میاد باید یکماه در کوهی قناعت کنیم به نانی نه این چنین روزه گرفتن.البته امیدوارم خدا بر مادرشوهرم ببخشاید که فرزندان خود را ملزم کرده چنین رفتار کنند اگر روزی قدرتی و فرصتی دست داد ازین خانه میگریزم تا دمی بیاسایم و با خدای خود خلوت کنم
انجمن شفای وسواس می خواهد تو اقرار کنی به تا شفا یابی اما ...
اما وسواس چه بیماری ایی است؟