یه یاد داشت قدیمی به جا مانده از یازده سال پیش من

روز شنبه ساعت چهار و نیم صبح یازدهم خرداد 87

از خواب تازه بیدار شده ام.آیا خواب هم دیده ام؟

هیچ بیادم نمیاد.

دوستی میگفت : سیلی نقد را رها کرده ای به امید حلوای نسیه؟   پس اون شعر خیام را نشنیده ای که میگه

:گویند کسان ، بهشت با حور خوش است

من می گویم که آب انگور خوش است

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار

کآواز دهل شنیدن از ،دور خوش است